Rozpoczynamy w Lesie Świętego Marcina

Naszą wędrówkę rozpoczynamy w Lesie Świętego Marcina, w którym każdy pasjonat aktywnego wypoczynku znajdzie coś dla siebie. Liczne szlaki piesze i rowerowe przekraczają łącznie 10 km długości. Las ten jest położony na wzniesieniu Świętego Rocha, który stanowi początek masywu Magdalenki będącej częścią Pogórza Rzeszowskiego na wysokości około 300 m n.p.m.

Kiedy zakończymy spacer po lesie, możemy się udać w dalszą drogę, w stronę rzeszowskiego rynku w centrum miasta. Naszą wędrówkę kontynuujemy ulicą Jana Wąsacza do ulicy Świętego Marcina.

Wychodząc z Lasu Świętego Marcina idziemy w stronę głównej drogi, tj. ulicy Świętego Rocha. Na tym odcinku mamy dwie możliwości obrania kierunków. Pierwszy to kontynuowanie podróży ulicą Świętego Rocha lub wędrówka czerwonym szlakiem drogą polną wśród pól i łąk. Z obydwu tras rozpościera się przepiękny widok na północno-wschodnią część Miasta Rzeszowa.

Wyżej wymienione trasy spotykają się obok Szkoły Podstawowej Nr 5 w Rzeszowie. Od tego punktu dalej wędrujemy ulica Świętego Rocha, przechodząc obok zabytkowego Kościoła pw. Świętego Rocha i Świętego Marcina (linkowanie do Rzeszowskiego Szlaku Pielgrzymkowego).

Park im. Władysława Szafera i Dwór Chłapowskich

Następnie kierując się w stronę zabytkowego Parku im. Władysława Szafera - parku pałacowego z Dworkiem Chłapowskich w Rzeszowie. To park z XIX wieku, który w tamtym czasie miał ponad 6,3 ha powierzchni. Niestety w drugiej połowie XX wieku lokalne władze dokonały wielu nietrafionych modernizacji. W wyniku czego park stracił swój pierwotny historyczny kształt. Obecnie jest on ogólnodostępny dla mieszkańców i turystów. W samym kompleksie parkowym znajduje się kilkanaście pomników przyrody.

Uzupełnieniem Parku im. Władysława Szafera jest Dwór Chłapowskich, którego początki sięgają XVIII – XIX wieku. Rodzina Chłapowskich była ostatnim właścicielem dworu, gdyż po II wojnie światowej ówczesne władze komunistyczne znacjonalizowali cały ich majątek. W konsekwencji tego nowym zarządcą posiadłości stała się spółdzielnia, a następnie dom dziecka. W chwili obecnej dworek czeka na gruntowny remont.

Po spacerze po pałacowym parku wychodzimy na ulicę Ignacego Paderewskiego. Idąc prosto dochodzimy do skrzyżowania z Aleją Armii Krajowej, którą przekraczamy. Następnie wchodzimy w ulicę Mieszka I. Od tego momentu idziemy w/w ulicą, aż dotrzemy do skrzyżowania z ulicą Wiosenną, a następnie kierujemy się stronę ulicy Świętego Michała Archanioła, która łączy się z Aleją Niepodległości.

Po drodze mijamy skrzyżowanie z ulicami Żołnierzy Września i Nizinną. Następnie skręcamy w pierwszą niepozorną drogę po lewej stronie, która przechodzi wokół rodzinnej zabudowy z kilkoma drewnianymi domkami - ulica Dołowa.

Cmentarz Żydowski na Czekaju

Na ulicy Dołowej znajduje zabytkowy Cmentarz Żydowski. Jego historia sięga 1848 roku. Podczas II wojny światowej Niemcy zniszczyli go, wykorzystując płyty nagrobne jako budulec pod lokalne drogi. Jest to również miejsce kaźni i mordów hitlerowców na rzeszowskich Żydach oraz Romów. W 1947 roku ocaleni rzeszowscy Żydzi ufundowali obelisk upamiętniających zabitych podczas Holokaustu. Szacuje się, że znajduje się tam ponad 750 ocalonych macew.

Idąc dalej wzdłuż murów cmentarza wchodzimy w Aleję Tadeusza Rejtana, którą kierujemy się w kierunku ulicy Wierzbowej. Stąd możemy udać się w stronę rzeszowskiego rynku. Przechodzimy przez kolorowy most im. Narutowicza, skąd można oglądać koryto rzeki Wisłok z bulwarami oraz mural na jednym z budynków, przedstawiający dziewczynkę z konewką.

Po przejściu mostu znajdziemy się na ulicy Adama Stanisława Narutowicza. Na samym jej końcu znajduje się Skwer - Plac Cichociemnych z rzeźbą Józefa Szajny pt. „Przejście 2001”. Sam skwer według źródeł historycznych ma początki w drugiej połowie XIV wieku, czyli okresu kiedy Rzeszowem rządził Jan Pakosławic. Miejsce to również za czasów Mikołaja Spytka Ligęzy było bardzo ważnym elementem ówczesnego systemu obrony miasta, gdyż znajdowała się tutaj wieża obserwacyjna.

Ostatnim punktem naszego Szlaku „Słocińskiego” jest Rzeszowski Rynek, który również ma swoją bogatą historię. Lecz to już całkiem inna opowieść… 😊